Dokonamy teraz przeglądu najczęściej spotykanych wad i przywar ludzkich. Zastanowienie się bowiem nad nimi pomoże nam w odnalezieniu właściwej linii postępowania z najrozmaitszymi typami ludzi. Dla uproszczenia przyjmiemy, że omawiane postacie charakteryzuje jedna tylko cecha.
Człowiek nieśmiały. Gdy myślę o całej galerii ludzi nieśmiałych, muszę przyznać, ze z trudnością zabieram się do ich scharakteryzowania. Są bowiem różne stopnie i powody nieśmiałości. Ktoś może być nieśmiały już z natury. Często są to bardzo wartościowe jednostki, subtelne i wrażliwe. Nieraz kogoś onieśmiela otoczenie, świadomość, że. nie jest wyrobiony, że się mało obracał wśród ludzi, że nie zna wielkiego miasta.
Nieśmiałość nadmierna przynosi dużo szkody. Niejednokrotnie człowiek nieśmiały uchodzi w oczach innych za niedołęgę, za nieinteligentnego. Nie chce sję bowiem wypowiadać, zaszywa się w najciemniejszy kąt, nieraz chętnie zapadłby się pod ziemię.
Kto wykorzystuje cudzą nieśmiałość, ośmiesza ją, wykpiwa, nie postępuje szlachetnie. Jest to po prostu znęcanie się nad słabszym. Ale nieśmiałości można-: się wyzbyć. Przebywanie wśród przychylnych ludzi, obcowanie z przyjaciółmi w coraz bardziej powiększającym się kręgu znajomych, pozwala zrzucać kolejno jeden pancerz nieśmiałości po drugim.
Pewna dziewczynka była wprost chorobliwie nieśmiała. Gdy w przedszkolu, a potem w szkole wszystkie dzieci bawiły się na przerwach między lekcjami, dziewczynka ta stała w jakimś ciemnym kącie korytarza, pełna lęku, aby ktoś nie zapragnął przypadkiem wciągnąć jej w wir zabawy.
Leave a reply